INCIPIT HYMNUS AD VESPERUM IN NATALI SANCTI WINVALOEI PER IAMBICUM TETRAMETRUM COMPOSITUS.

[Fol.127] Inclite Christi confessor,
Festa qui nobis gaudia
Anni reducis orbita,
Wuinualoee, coruscata :

Tuis faveto precibus
Adherentes luminibus,
Sacris poscentes postibus,
Conclamantes in auribus.

Quis tam cautus in sermone,
Fragili dum in hac carne
Vixerit, opere complens
Quae verbis rite edoces ?

O lux, ô splendor patriae !
Oo spes perennis famulis !
Tuis ministrans solamen,
Sacris nos erige dextris.

Fulgens prebendo mystica,
Irradiantis animae
Victus, conspergis famina
Exemplis coruscantia.

Claris ornatus meritis,
Pristinae reddens saluti,
Debilitatis plurimos
Mortis traxisti casibus.

Sancte, nos ergo preclaris
Deservientes in aulis
Tuis custodi, trucibus
Ne contradamur ignibus.

Terrae polique rectori,
Deo gloria sit Patri
Cum Nato et coaequali
Sancto Spiritu perhenni.
Amen.

ITEM ALIUS YMNUS IN NATALI EJUSDEM AD MATUTINUM, PER TROCHAICUM METRUM IN TERCIO VERSU CATALECTICUM.

[Fol. 127 v°] Aurea gemma floridis
Candescens mire coronis,
Miris cum comitibus,
Millenis stipatus viris
Mundum calcans hunc cruentum,
Wuinualoee, preclaris :

Vestigiis, alme, siccis
Pontum percurris profundum ;
Ast binos morti datos,
Sacra levatum dextera
Et quendam leto proximum
Vitae dedisti potens.

Ac lympham aeque poscenti
Atque sacri dona verbi
Tu tribuisti gregi.
Virtus nam tibi sortita,
A Christo summo tradita,
Sacrum pascere gregem.

Es multis donatus donis,
Confirma tus innumeris
His et rnirabilibus ;
Signis clarus et tropheis,
Multos erigens languidos,
Innotuisti vulgo.

Caelestia prebens dona
Tuis flexo collo dictis ;
Tu, subnixa sacratis
Aurea melle canistris
Componens dicta perlitis,
Claro rorasti nimbo.

Tu, sancte, serva famulos
Quos tibi jam dedit Christus,
[Fol. 128] Jam nunc una curn magni
Patre futuri seculi
Sanctoque simul Spiritu
Viventi per secula.
Amen

INCIPIT PREFATIO YMNI SANCTI WINUALOEI A COLLEGIO CLEMENTE COMPOSITI

A Kalendis novembribus usque in Pascha, dominicis diebus, post matutinem, a fratribus qui ejus incolunt monasterium canendi.
A Pascha aulem usque ad prescriptas Kalendas, qualem voluerint de prescriptis quos jam natali ejus coaptavimus ymnis canant, quia brevioribus succinctiores noctibus continuandi sunt sermones.

Pentametri versus.

Ecce tuo Clemens ymnum construxit honori,
Winualoee, decens attribuente Deo.
Litterulae quoties sunt aut iterantur in isto,
Tu toties pro me fundito verba Deo,
[Fol. 128 v°] Impetres michi quo veniam ; non desine, sancte,
Clementis famuli sed miserere tui.
Deprecor atque tui qui constant esse sequaces
Sic peragant fratres hoc, in amore Dei.
Nunc quoque qui relegant, una cum fratribus abbas
Cognoscant Aelam jusserit ut facerem,
Tempore quo Salomon Britones rite regebat :
Cornubiae rector quoque fuit Riuelen.

Nunc ymnus incipit.

Alme, dignanter supplicum
Precibus munda delictum,
Uuinualoe, caelestium
Caenobita sublirniurn.

Britigena mirabilis,
Luminibus expers solis,
Nostrae lucifer patriae
Missus es regum rectore.

Caelicola cum terrenis,
Moribus lucens optimis,
Spernendo mundi lubrica,
AEterna capis munera.

Dictis pascebas mellitis
Horis socios diversis,
Domini serens semina
Quo ille metat centupla.

Educatus sanctissime,
Sancto plenus Spiramine,
[Fol. 129] Curn didicisses litteras,
Canonis scisti Scripturas.

Felix scola, quae praeclaris
Ditavit sanctum rivulis !
Non pedetemptim descendit,
Sat cordi sed prono luxit.

Gliscebat, pectus pedustrans,
Intellectus caelo manans ;
Excedens cursus solares,
Divinos augebat mores.

Hunc solus Christus perfulsit,
Talia qui nobis dixit :
« Non magistrum in tellure,
Sed sursum ilium quaerite. »

Instaurando crus infantis
Ostendit signum virtutis,
Ne sub modio submissa
Luceret, sed sursum, taeda.

Catervasque languentium
Visitabat et pauperum ;
Cum non haberet terrestres,
Gazas prebebat caelestes.

Letiferis morbis captos
Hic sanavit tam plurimos,
Quos calculo comprendere
Nequimus, neque scribere.

Mare, pone coenobium,
Primus transivit per siccum,
Assequente coetu fratrum
Christo regi psallentium.

Nescia sui natura
Ritus, sancto sed subjecta,
Aditum [Fol. 129 v°] dedit gressibus
Fundum silvae quaerentibus.

Orante isto, fulgidam
Per venas emisit lympham
Tellus carens, prudentia
Precantis nec sprevit corda.

Per quem, procul pulsa morte,
Revixerunt in corpore
Bini quos letum perdidit,
Praeter quem serpens occidit.

Quod fecit non omittamus
Ternis quoque latronibus,
Carnis peste quos sanavit,
Christicolas quos perfecit.

Roscido sparsit famine
Gradlonum, ducem patriae,
Qui, ut ager non spinosus,
Fructus reddidit centenos.

Signum gessit mirabile :
Sororis sibi germanae
Ventre traxit ogae ptalmum,
Locavitque ceu alterum.

Tui precatus munere
Nostrum reatum dilue,
Ne nostri penetret cleptis
Callidus sinum pectoris.

Ululantem ceu sanasti
Dolore dentis maximi
Cujusdam natum principis :
Sic intercedas pro nobis !

Christus per te custodiam
Praestet nobis indefessam ;
Pellat cursus gentilium
Similiter et daernonum.

Ymnum Deo noster chorus
Concinit tuis actibus ;
[Fol. 130] Tu, pro nostro peccamine
Preceris, clementissime.

Telo devicto perfidi,
Caelo simus presentati,
Nec patiamur Tartara,
Sed vehamur in gloria.
Amen.